Eylül ...

Koca bir yaz geçti,

Tenimize pek fazla değmeden, sadece ufak birkaç dokunuşla kaçıp giden yaramaz bir çocuk misali.

Güneşin ilk ılık ışıklarını hissettirmeden geçip giden ilkbahara nazire yaparcasına.

İlkbaharı hisseden sadece topraktı bu sene, çiçeklerinde, ağaçlarının yapraklarında.

Birde kuş cıvıltıları ile duyduk baharın geldiği.

Bazı şeylerin kıymetini anlayarak yaşadığımız bu sene.

Biraz ihmalkarlık, belki de sadece baharı kaçırmanın telaşı ile yazı yakalama arzum ile, güneşin tenime dokunmasına izin verdim bu yaz.

Geçen yıllarla kıyaslanmasa bile, bu azıcık özlem giderme bile bana iyi geldi.

Güneş ve deniz, hele o denizin iyot kokusu. 

Ruhumda ki bütün telaşları durduran, anda var olmamı sağlayan çok az şeyden birisi.

Hele ki bu yaz yaşadıklarımdan sonra, ihtiyacım olan biraz ara vermek.

Herkese ve her şeye.

Ve bugün 1 Eylül

Artık mevsim sonbahar,

Yaz yakamızı bırakmasa da hala ilkbaharın yeşerttiği yapraklar yavaş yavaş bizi terk ediyor.

Ve ben uzun zaman sonra burada içimden geldiğince, yazıyorum.

Özlem ile… 

Not: Yazı da paylaştığım resim bana aittir. 

Tüm hataları ile, ve belki de içinde ki ufak güzellikler ile.

💕